3 augustus 2025
Vanochtend zag ik enkel grijze lucht. Toch hebben we buiten ontbeten, het was net te doen (met een truitje aan). Aan het ontbijt konden we kennismaken met de nieuwe gasten : een Duitse familie (mama, papa en dochter van negen). Phil was er ook nog, die blijft hier voor twee weken. En ik, ik vertrek straks.
Iets dat ik nog niet wist en dat me eigenlijk wel verbaast : in Duitsland leren ze op school al Engels van de leeftijd van 9 jaar. Met andere woorden : vanaf wat bij ons het vierde leerjaar is. Ik vind dat ze bij ons het Duitse voorbeeld zouden mogen volgen. Vreemde talen leren (en niet alleen Engels), daar kan je niet vroeg genoeg mee beginnen. ’t Is zo’n verrijking als je meerdere talen kent – zelfs al ken je ze niet heel goed. En dit niet alleen voor op reis maar ook voor de werkgelegenheid.
Mijn koffer was sinds gisterenavond al zo goed als helemaal gepakt, alleen m’n toiletzak moest er nog in. Na het ontbijt zette ik de koffer in de keuken zodat deze straks opgepikt kon worden om naar de haven gebracht te worden. Toen ik aan Sue langs mijn neus weg zei dat er wel hoofdzakelijk vuile was in zat zei ze me dat ik deze gerust door haar had kunnen laten wassen. Is dat niet lief ? Blijkt dat er ook een kleine wasserette is op het eiland (wist ik jammer genoeg niet).
Even een kleine tussenopmerking : het verslag van vandaag en dat van morgen heb ik pas de dag na mijn thuiskomst gemaakt, en dit zonder dat ik nog notities heb genomen tijdens die twee dagen. Het zou dus kunnen dat ik me niet alles helemaal correct herinner. De verslagen de avond zelf nog maken was die laatste twee dagen geen optie omdat ik telkens veel te laat op mijn bestemming was.
Terug naar vandaag … Het eerste wat ik ondernam was boodschappen doen. ’t Is vandaag zondag dus ik vermoedde dat de Food Stop niet meer open zou zijn tegen dat ik de boot naar Guernsey zal nemen en ik wilde toch wel één en ander te knabbelen en te drinken hebben voor de trip naar Saint-Malo. Daarnaast kocht ik mezelf ook een rode Sark-regenjas (type K-way), zo heb ik toch een tastbare herinnering aan deze vakantie.
Het was daarna nog maar goed tien uur dus ik wandelde nog wat rond op het eiland. Ik was in de voorbije dagen nog niet langs de Seigneurie gepasseerd dus dit stond om m’n “programma” voor deze voormiddag. Je kan daar gewoon iets gaan drinken als je wil maar je kan het domein ook bezichtigen. De inkom hiervan bedraagt £ 8. Voor tuinliefhebbers : er is een prachtige tuin aan de Seigneurie die je zeker moet gaan bekijken.
Omdat ik toch in de buurt was ging ik op zoek naar dat ene huis dat ik de eerste dag van mijn bezoek in de verte had opgemerkt en dat duidelijk aan het verkommeren was (achteraf leerde ik dat dit één van die huizen is die opgekocht is door de Barclay-broers). Tijdens mijn zoektocht moest ik voorbij een plek die La Moinerie Village heet. De naam verwijst naar een dorp en het ziet er ook uit als een klein dorp (het heeft zelfs geplaveide straten !) maar het is een overnachtingsmogelijkheid. Een eindje verderop vond ik wat ik zocht. Zo jammer dat dit gebouw zo aan het vervallen is, en dit enkel omdat die broers geen “inkijk” wilden … een familie heeft daar ooit gewoond, wie weet hoeveel generaties lang. Er zijn daar herinneringen gemaakt. Alles weg vanwege een paar geschifte mensen met veel te veel geld in hun zakken …
In de namiddag bezocht ik Sark Henge. Die naam verwijst naar Stonehenge, het beroemde megalithische monument in Engeland. Alleen bestaat Stonehenge al meer dan 4.000 jaar en Sark Henge is gebouwd in 2015, ter herdenking van de 450e verjaardag van het moment dat koningin Elizabeth in 1565 het leengoed van Sark aan Hellier de Carteret schonk op voorwaarde dat hij ervoor zou zorgen dat het eiland beschermd werd tegen invallen van buitenaf. Hij kreeg Sark, bracht 40 mensen mee om het eiland te koloniseren en werd zo de eerste Seigneur van Sark. Het feodale systeem heeft stand gehouden tot 2008, vanaf wanneer een meer democratisch systeem werd ingevoerd. Ik heb me laten vertellen dat de boel op Sark beter “draaide” onder het feodale systeem dan nu … Verandering is niet altijd een verbetering ! Meer info over de toch wel speciale geschiedenis van Sark vind je via deze link.
Na het bezoek aan Sark Henge wandelde ik naar de haven, waar ik nog ongeveer drie kwartier moest wachten voordat de ferry naar Guernsey vertrok (14u45). Ik kocht me snel nog een cola van £ 1,50 in het havencafeetje om van zoveel mogelijk Brits kleingeld af te geraken – dit kan ik thuis niet meer inruilen voor euro’s dus dan geef ik het beter uit.
De ferry vertrok op tijd en was sneller dan verwacht in Guernsey (wind mee, misschien ? Er stond wel wat wind vandaag …). Aan de dame in het kantoortje van de Sark Shipping Company vroeg ik waar ik mijn koffer tijdelijk kon zetten, opdat ik deze niet nog eens een paar uur mee zou moeten sleuren. Ik had nog ongeveer anderhalf uur tijd voordat ik in zou moeten checken voor de ferry naar Saint-Malo.
‘k Wandelde helemaal tot aan Castle Cornet, een fort dat al zo’n 800 jaar aan de ingang van de haven van St. Peter Port staat. Er was geen tijd om het gebouw te bezoeken (inkom kost £ 12) maar moest je daar wel tijd voor hebben dan denk ik dat het wel de moeite moet zijn. Meer info via deze link.
Kort voor 17u pikte ik mijn koffer op en trok ik naar de incheckbalie. Dat inchecken verliep vlotjes, geen bepoteling dit keer. Om 17u15 zat ik in de incheckhal, nog een uur tijd voordat de ferry zou vertrekken. Dit werd uiteindelijk 18u35 want de ferry had vertraging opgelopen in Saint-Malo (wegens “a late arrival”). Van zodra we de ferry zagen aankomen zette iedereen zich aan Gate 1 – geen idee waarom aan die bepaalde Gate maar omdat ik dacht dat die mensen wel zouden weten wat ze deden zette ik mij eveneens aan Gate 1. Na toch wel even wachten zagen we de eerste passagiers uit de boot komen en nog een tijdje daarna mochten wij er in … via Gate 4.
Aan boord zocht ik me een stoel waar ik, behalve om naar het toilet te gaan, gans de twee uur durende overtocht heb gezeten. Wifi aan boord kost je ofwel geld, ofwel heb je recht op 30 minuten gratis (traag) internet.
Tegen 21u10 (terug plaatselijke tijd) waren we al in de haven maar het duurde nog wel een tiental minuten voordat de boot gedraaid en aangemeerd was. En dan mochten eerst de mensen met een auto en een fiets van boord, voor de voetpassagiers was het dus weer : wachten geblazen. Ik had van aan de haven tot aan m’n hotel nog ongeveer een half uur stappen voor de boeg en had zo gehoopt dat ik die wandeling nog in daglicht tot een goed einde zou kunnen brengen maar helaas …
Ik denk dat het al zeker 21u30 was toen ik eindelijk voet aan land zette. Met de gsm in de hand begon ik aan mijn wandeling. Normaliter vind ik een half uurtje stappen helemaal niet erg, maar met die koffer erbij … Die koffer, die (bleek nu) toch wel afgezien heeft onder de zandweggetjes van Sark. Eén van de wielen was afgesleten en draaide niet meer naar behoren. De koffer zelf rolde dus ook niet meer zoals het moest. Bovendien had ik het idiote idee gehad om mijn fleece trui aan te trekken en dat was dus te warm. Het resultaat hiervan was dat ik me weer eens te pletter zweette.
Toen ik volgens mijn app op mijn eindbestemming was kon ik nergens het B&B-hotel zien. Oh, tof. Wat nu ? Ik stapte een eindje verder de straat op, naar links, maar : geen hotel. Met behulp van Google Maps zag ik dan dat ik naar rechts had moeten draaien in plaats van naar links. Het was al 22u25 toen ik het hotel eindelijk vond.
En dan kom je daar aan en is de boel gesloten. Ik had gisteren wel een mail gehad om gemakkelijker in te checken, ze zouden me dan een code geven om op mijn kamer te kunnen. Maar dit hoefde niet, dat vroeger inchecken, dus ik heb het niet gedaan. Had ik het maar wél gedaan, want nu stond ik daar, helemaal nat van het zweten, voor een gesloten deur. Gelukkig kwam er net een jong koppel aan die reeds ingecheckt waren. Zij waren daar om 17u gearriveerd en zelfs toen was er al niemand meer aanwezig op de receptie. De jongedame bood aan om me te helpen (en op zo’n moment komt talenkennis HEEL goed van pas !!!). Als het nodig was geweest dan had ik het uiteindelijk zelf ook wel gevonden hoor, maar wat een omslachtig gedoe om op je kamer reeds geboekte te geraken. Het werkt dan met (natuurlijk) een computer in de muur om in te checken. Je hebt alle gegevens nodig van toen je die kamer boekte (had ik gelukkig allemaal afgedrukt en bij de hand), moet één en ander ingeven op dat scherm, je krijgt vervolgens een kamernummer en een code om de kamer binnen te kunnen (die gegevens worden ook naar je e-mailadres gestuurd).
Ik moest de lift nemen naar de tweede verdieping en aan mijn kamer de gekregen code ingeven om binnen te kunnen. Ik vraag me af wat er gebeurt als de elektriciteit uitvalt … sta je dan gans de nacht voor de deur ? Toch oh zo gezellig, al dat computergestuurd gedoe … Niks menselijke interactie meer … Ik haat het !
Dit is weer zo’n typisch voorbeeld van een doorreishotel. Alles netjes en proper, en voorzien van voldoende comfort (bed, klein bureautje, stoel, televisie, douche) maar heel onpersoonlijk, heel ongezellig (vind ik toch). Maar kom, het was maar voor één nacht. Van die douche heb ik dankbaar gebruik gemaakt. De tweede douche van vandaag, niet van mijn gewoonte (twee keer per dag een douche nemen – da’s normaliter niet nodig) maar ik plakte helemaal … ‘k Zette snel nog alle foto’s van vandaag op m’n laptop maar voor het verslag was het al veel te laat. Ik was moe en wilde slapen.
