29 juli 2025

Om 8u was ik wakker.  M’n wekker was nog niet afgelopen maar ‘k ben toch maar opgestaan.  Eerst werkte ik m’n blogbericht van gisteren af, daarna dook ik in de douche.  Nou ja, duiken … stappen is ook goed hoor.

Om kwart voor elf ben ik mijn “breakfast on the go” gaan halen bij de receptie.  Hiervoor had ik £5 en ne klets extra betaald.  Voor minder dan £ 6 moet je natuurlijk niets bijzonders verwachten.  Benieuwd ? Ik heb er een fotooke van bijgedaan (onder het verslag – maar je kent de drill ondertussen al wel vermoed ik).

Na m’n ontbijt maakte ik mijn koffer en rugzak klaar voor vertrek want om 12u moest ik de kamer ten laatste verlaten.  Dat snap ik natuurlijk wel, want vanaf 15u mag de volgende gast er in en die kamer moet nog gepoetst worden – maar ’t is ook wel jammer want mijn trein zou pas om 15u31 vertrekken dus wat doe ik in tussentijd hé ?

Eastleigh is nu niet meteen een stad(je) waar veel te zien of te beleven valt.  In een mum van tijd had ik gans het centrum gezien.  In de Iceland (supermarkt) sloeg ik een beetje proviand in voor de rest van de dag en tja, dan maar naar het station om te zitten wachten op 15u.

Om 13u45 ben ik uit de wachtzaal van het station gaan lopen, want er was zo’n irritante asociale oelewapper naast me komen zitten, zo ene die het nodig vindt dat gans de wereld naar het lawaai moet luisteren dat zijn telefoon produceert.  Gelukkig moest die oelewapper snel een trein hebben dus ik kon redelijk vlug terugkeren naar de wachtzaal.

15u, ik vertrok naar perron twee waar een half uurtje later mijn trein het station zou moeten binnenrijden.  Op het uiterste einde van perron twee stond een korte trein te wachten.  Niet een personentrein, en het was ook duidelijk aangegeven dat deze trein geen passagiers meenam.  Toch repten een heleboel mensen (mannen) zich naar dat treintje.  Vreemd .  Tot ik het zag : die mannen waren allemaal trainspotters.  ’t Is een hobby zoals een ander hé ?!

Straks zal ik niet doorrijden tot aan het station Portsmouth Harbour (eindstation volgens mijn ticket) maar zal ik een halte eerder afstapen : bij Portsmouth – Southsea.  Volgens Mappy is de afstand van daar tot aan de ferryhaven een beetje korter.

Speciaal : het mededelingenbord aan ieder perron vermeldt, behalve de info die je bij ons ook op die borden terugvindt, ook nog waar zich de eerstvolgende trein die op dat perron aan zal komen op dat moment bevindt (aan welk station of tussen welke twee stations).

De trein die eerst op perron twee zou moeten arriveren had vertraging (omdat ergens onderweg een voertuig tegen een brug gereden is).  Die zal nu om 15u30 op perron twee aankomen.  En “mijn” trein zal een minuut later het station binnenrijden op datzelfde perron ? Ik voelde dus een verandering van perron aankomen.  Hopelijk voor de te late trein … want ik had niet veel zin om me, nadat ik zowat drie uur in het station op mijn trein had zitten wachten, nu opeens op de allerlaatste minuut te pletter te moeten haasten vanwege een verandering van perron (zeker niet met mijn koffer).  En ja hoor, terwijl de trein al aan het binnenrijden was kregen we het bericht van perronsverandering.  Het was wel degelijk mijn trein die van perron veranderde, maar oef, de trein kwam aan op perron drie.  Dit was gewoon de andere kant van perron twee.  Geen geloop en gesleur (en gevloek …) op trappen om bliksemsnel naar perron één te geraken.

Er was zitplaats met hopen op deze trein.  Dit was trouwens tevens de laatste trein van deze vakantie – maar daarover uiteraard later meer.  Om 16u15 kon ik uitstappen en het station verlaten (waar ik mijn ticket voor moest scannen).  Dan : te voet op weg naar de ferryhaven.  Eerst met behulp van Sygic (app op mijn telefoon) maar onderweg bleek ik ook gewoon de wegwijzers te kunnen volgen.  Het staat goed aangegeven.

Om 17u kwam ik, een beetje nat omdat het een kleine tien minuutjes gemiezerd had, aan in de terminal.  Nu was het opnieuw wachten geblazen.  Eerst tot 18u, wanneer de check-in openging en ik (en de twintig andere voetpassagiers) mijn boarding ticket kon gaan halen.  Vervolgens wachten tot 19u, toen we naar boord mochten.  Onderweg naar boord werden bagage en personen gecheckt, wat ik vreemd vind want we gaan van Engeland naar een Engels eiland (Guernsey).  Met andere woorden : we verlaten het land niet, gaan geen grens over.  Tot mijn grote schrik moesten we ook bepoteld worden.  Horror ! Voor mij dan toch, ik haat het als vreemden met hun poten aan mijn lichaam zitten. Ik vroeg dus of de bepoteldame niet zo’n machine kon gebruiken (ik had tijdens die drie uur wachten gezien dat ze dat daar hadden) en dit was gelukkig geen probleem.

Nadat alles okee bleek te zijn werden we, terug buiten, opgewacht door een aantal camionettes die ons tot aan boord zouden rijden.  Het was slechts een kort ritje.  Uitgestapt, bagage genomen, trappen op naar de “receptie” van het schip.  Daar kreeg iedereen die voor een cabine betaald had (ik dus ook) een elektronische sleutel en een voucher voor het “full English” ontbijt morgenvroeg.  Ah, dit was ik vergeten.  Dat gaat dan een vroeg ontbijt moeten zijn, want we verlaten de ferry morgenvroeg om 6u …

Nog een setje trappen op en dan op zoek naar mijn cabine.  Die viel in eerste instantie nogal tegen.  Op de foto’s zag die er veel beter uit.  Typisch.  Maar ach, eigenlijk viel het goed mee.  En vooral : ik had mijn dierbare privacy dus ik kon op mijn gemak aan dit verslag werken, ik kan gans de avond televisie kijken als ik wil, ik heb geen last van anderen (snurkers, in het bijzonder), kan zelfs een douche nemen als en wanneer ik wil.  Toppie !

19u35 : het schip vertrok op tijd (zelfs te vroeg, voorzien vertrekuur was 20u).  Volgens de aankondigingen van de kapitein zullen we morgenvroeg op vier (!) uur al in Guernsey zijn, maar dan moeten eerst alle vrachtwagens van boord.  De andere passagiers mogen pas van boord om zes uur.  Mij goed hoor, vier uur vind ik véél te vroeg.

Allee, dat is het dan voor vandaag.  Duim je mee dat ik vanavond goed slaap ?

Tot morgen !