Opgestaan om half acht.  De zon schijnt, verdorie ! Op zich uiteraard plezant, maar ’t was nog veel plezanter geweest moest dat zonnetje er gisteren en eergisteren ook geweest zijn.  Ach, het weerbericht voorspelt alvast een droge dag, dat is ook al iets.  De nieuwe regenjas kan ik dus in m’n koffer steken.  Al een chance dat er daar nog plaats in is.

Kwart na acht zat ik aan het ontbijt.  Vandaag kreeg ik opnieuw 1 croissant en 1 stuk Frans brood.  Er zaten nog niet veel mensen in het zaaltje dus ik heb van die gelegenheid gebruik gemaakt om een paar foto’s te nemen.  Ik stak na het ontbijt ook even mijn neus buiten, ben tot aan het strand gewandeld om daar nog één foto te nemen van de beroemde rots (de Porte d’Aval, voor degenen die graag de naam willen kennen).

Hop, terug naar mijn kamer.  Er restte me nog wat tijd die ik besteedde aan mijn foto’s, mijn blog en Facebook.  Over enkele uurtjes moet ik naar de bushalte vertrekken.  Duimen jullie voor me, dat er dit keer WEL een BlaBlaBus komt opdagen ? Want de optie om snel nog een Flixbus te boeken heb ik dit keer niet …

Terug op m’n kamer was het tijd om alles in te pakken en om kwart na tien ben ik mijn sleutel (badge) af gaan geven bij de receptie in het hotel aan de overkant.  Omdat ik onderweg naar huis wel iets wilde eten passeerde ik langs de bakker, waar ik twee broodjes camembert kocht.  10u40, aan de bushalte.  Geprofiteerd van het openbare toilet (geen toiletpapier aanwezig), vervolgens wandelde ik een eindje landinwaarts.  Onderweg (een klein stukje vóór de camping) ontdekte ik een wandelpad, de Chémin Pédestre François Jeanne.  Ik heb er een heel klein stukje van afgewandeld – uiteraard maar een klein stukje, wegens de koffer die ik mee moest sleuren en wegens tijdsgebrek.  Die bus naar Parijs wilde ik absoluut niet missen.  Terug op de straat kuierde ik nog een klein stukje verder, tot net voorbij de grens van  Étretat (dus ook : tot net voorbij de camping). ’t Is mooi groen, daar.

Om half twaalf arriveerde ik opnieuw aan de bushalte.  Nog een uur voordat de bus moest vertrekken.  Op een bankje, van waar ik een prima overzicht had op gans de boel, besloot ik te wachten.  Ik heb trouwens dit keer geen mail gekregen van BlaBlaCar waarin de link staat waarmee ik mijn bus kon volgen.  De mail die ik gisteren gekregen heb was enkel om me eraan te herinneren dat ik vandaag de bus moest nemen.  Alsof ik dat al vergeten zou wijn …

Om 11u50 reed er een BlaBlaBus de parking op.  Ruim op tijd ! Ik mocht reeds opstappen, een optie waar ik meteen dankbaar gebruik van maakte want het was buiten dan wel zonnig maar er stond tevens een fris windje.

Nadat ik nog snel een bezoekje aan het toilet bracht vertrok de bus al om 12u21.  Dag, Étretat ! Dag Côte d’Albatre (albasten kust).  Te vroeg vertrokken, maar ik was toch de enige passagier die in Étretat op moest stappen dus langer wachten had niet echt veel zin.

Drie kwartiertjes later stopten we in Fécamp, waar ook één passagier opstapte.  Vijf minuutjes daarna waren we onderweg naar de volgende tussenstop : Rouen (waar, volgens de chauffeur, nog 25 passagiers op zouden stappen).

Iets voor twee uur in de namiddag naderden we in Rouen de plaats waar onze bus geparkeerd moest geraken.  Er stonden al drie bussen geparkeerd maar die hadden zich zo ruim gezet dat onze bus er niet meer tussen kon.  Onze chauffeur ging op zoek naar de andere chauffeurs, in de hoop dat die dan hun bus zouden verzetten.  In tussentijd stond onze bus half op de weg – niet echt handig.  Eén van de drie geparkeerde bussen reed weg en een net gearriveerde bus maakte daar handig gebruik van om zich tussen de twee andere bussen te parkeren – en natuurlijk, ook weer zo ruim zodat onze bus er opnieuw niet tussen kon.  Na veel getoeter van onze chauffeur heeft die “nieuwe chauffeur” zijn bus toch nog een beetje naar voor gezet zodat wij er tussen konden en de 25 passagiers op konden stappen.

Bij het opstappen hoorde ik onze chauffeur trouwens aan iedereen zeggen dat de zitplaatsen vrij waren.  Serieus ? Ik had dus ook mogen gaan zitten waar ik wilde ? Dju, had ik dat geweten dan was ik wel op de voorste bank gaan zitten …

Om tien na twee vertrokken we, met een iets meer dan halfvolle bus, op naar Parijs ! Nou ja, dat dachten we toch.  Want zowat een half uur later, kort voor de afrit Heudebouville, werden we door de gendarmerie van de autostrade af gehaald.  Controle ! Er stonden daar ook een Flixbus en een aantal personenwagens geparkeerd.  Er kwam een drugshond aan boord (wreed zenuwachtig beestje), één van de passagiers werd uit de bus gehaald (maar alles bleek in orde) en toen werd onze chauffeur geroepen.  Wat er daar bij die controle allemaal gebeurd is dat weet ik niet maar dat het lang duurde dat weet ik wél.  Al een geluk dat ik veel overstaptijd gerekend had in Parijs, maar sommige anderen in de bus raakten na een tijdje wel in paniek want die dreigden hun aansluiting wel degelijk te gaan missen.  Maar ja, daar trekt de gendarmerie zich natuurlijk geen zak van aan.  Zij zullen nadat hun shift er op zit wel met hun auto naar huis toe rijden.  Gezellig ’s avonds aan tafel, eten, teevee kijken daarna.  Maar degenen die in Parijs hun aansluiting missen die geraken misschien NIET meer thuis.  Die moeten ander vervoer zien te regelen (wat uiteraard extra geld kost), zullen misschien extra moeten betalen voor een overnachting in Parijs, een halve of een hele dag op hun werk verletten (met loonsverlies tot gevolg) … Kostelijke grap.  Maar ja, dat is natuurlijk de pret van dit alles : onschuldigen straffen.  Toeristen pesten. Ik ben alvast fan, kan mijn pret niet op …

Uiteindelijk zijn we met heel dit circus 45 minuten kwijtgespeeld.  En natuurlijk was het verkeer heel druk in en rond Parijs waardoor we ook nog eens in een file terecht zijn gekomen.

En dan had ik blijkbaar nog, terwijl we daar bij de gendarmerie stonden te scheelogen, telefoon gekregen van het hotel om te zeggen dat ik mijn badge was vergeten af te geven, en of ik hen terug wilde bellen.  Hallo ??? Controleer de boel daar maar eens goed want ik heb dat ding wel degelijk afgegeven aan de receptie, zoals men mij die ochtend aan het ontbijt in het hotel gezegd had dat ik moest doen.  Had ik van dat gebeuren ook al een foto moeten nemen als bewijs, misschien ? Ik heb hen dus een mailtje gestuurd.  Dat ze maar op zoek gaan naar die badge.

Om half vijf stopten we aan La Défense, waar de meeste passagiers uitstapten.  Ongeveer vijf minuten voordat we de busparking van Bercy binnenreden is er nog van chauffeur gewisseld en om 17u25 waren we op onze bestemming.  Drie kwartier later dan voorzien.

Mij restte nog een wandeling van een uur en een kwartier tot aan de Gare du Nord – al een chance in zonnig weer.  Ik heb er flink wat vaart achter gezet en had in het station dan ook nog iets meer dan een half uur de tijd voordat de Eurostar naar Antwerpen vertrok.  Mijn wagon was, natuurlijk, één van de laatste wagons – en dit was een hele lange trein dus ik moest nog een heel eind het perron afstappen.  ‘k Was heel blij dat ik kon gaan zitten want mijn rug, mijn voeten én mijn knieën deden ondertussen pijn. 

Zonder verdere “evenementen” kwamen we om 21u25 aan in Antwerpen.  Kort ritje met de tram, nog even langs het frituur omdat ik ondertussen terug honger begon te krijgen (net op tijd want vijf minuten later sloot de boel) en vervolgens een wandeling van twintig minuten (de bus was net weg …) tot thuis.  Blij dat ik mijn bed zag.