Echt goed heb ik vannacht niet geslapen.  Het was te warm in de kamer en een donsdeken om onder te liggen dat is dus zéker teveel van het goede.  Maar ja, “zonder iets” slapen dat lukt me ook bijna nooit.  Mijn eerste werk deze ochtend was dan ook wat ramen openzetten zodat het binnen wat frisser zou worden.

Toen ik vanochtend om half acht opstond hing er buiten een dikke mist, het zou op dat moment ook maar 13 graden geweest zijn.  Echter, aangezien mijn beide weer-apps voor vandaag “overwegend zonnig” voorspelden heb ik het maar geriskeerd om een t-shirt zonder mouwen aan te trekken.

Om kwart na acht trok ik naar beneden voor het ontbijt maar dit stond nog niet klaar dus maakte ik een korte ochtendwandeling.  Amai, toch wel frisjes zo, zelfs mét een joggingvest over de t-shirt.

Een kwartiertje later zat ik aan de ontbijttafel.  Ik mocht kiezen wat ik wilde drinken en er lag een stuk Frans brood en een croissant op de tafel.  Ik kon ook cornflakes nemen als ik het wilde.  Voldoende voor een ontbijt, en misschien had ik wel meer gekregen als ik het gevraagd had.  De dame die me serveerde wilde weten of ik iets nodig had op de kamer.  Ik heb gevraagd of ze de temperatuur van de verwarming in de badkamer wat lager kunnen zetten, ben benieuwd.

Om negen uur zat ik opnieuw in mijn kamer, en aangezien het buiten nog steeds mistig was besloot ik wat foto’s van gisteren op Facebook te plaatsen.  Om kwart na tien vertrok ik, met toch een t-shirt met lange mouwen boven deze zonder mouwen.  De mist hing er nog steeds, maar wie weet hoe lang ik anders nog had moeten wachten voordat ik kon vertrekken … Bovendien hoorde ik het poetsteam in de gangen en die mensen moeten hun werk ook kunnen doen hé.

Dit keer draaide ik op het strand naar links.  Omdat het op dit moment nog kort na laagtijd was wilde ik ervan profiteren om tot aan het eind van het strand te wandelen, helemaal tot aan de grote grot en zo mogelijk nog verder.  Bij hoogtij kan je daar enkel al zwemmend of met een kajak geraken.

Zowel om over het keitjesstrand als om op de klippen te wandelen doe je best goede, stevige, nauw aansluitende schoenen aan (die – voor op het strand – ook wel nat mogen worden).  Dus géén flipflops of van die basdsloefen die je tegenwoordig overal op ziet duiken, niet enkel in / aan het zwembad.

Daarna nam ik de trappen om tot boven op de klippen te geraken.  Echt jammer van de mist want anders had ik weer (hopelijk) mooie foto’s kunnen nemen.  Nu zijn het dus foto’s met als hoofdkleur mistgrijs.  ’t Voordeel van dit weer is wel dat er niet zoveel wandelaars op pad waren.  Of was dat omdat het nog redelijk vroeg was ? Dat gezegd (geschreven) hebbende : er waren er anders nog genoeg hoor.  Ik was zeker niet de enige onnozele die vandaag besloot een wandeling te maken.

Het kustpad maakt deel uit van GR 21 (tussen Tréport en Le Havre) en leidt je dus een pak verder dan Étretat.  Dit pad is voor het grootste deel plat of zo goed als plat en zeer goed begaanbaar, maar er zitten ook steilere en moeilijker begaanbare paden tussen.  Sommige stukken leiden je weg van het officiële pad, waarschijnlijk zijn deze “binnenwegen” lang geleden al gecreëerd door mensen die vonden dat het officiële pad een te grote omweg maakt (maar daardoor wel veel minder steil en veel beter om op te wandelen is).  Ik had me het doel gesteld om tot aan de vuurtoren van Antifer te stappen maar om 13u besloot ik terug te keren.  De vuurtoren was niet ver meer, maar ik begon honger te krijgen en moest eigenlijk naar het toilet.  Plaatsjes om je discreet neer te zetten om te plassen zijn er echter niet, en het risico dat er, net wanneer jij je neerzet, iemand voorbij wandelt is me iets te groot.

Rond die tijd begon ook de mist stilaan te verdwijnen dus ik kon op de terugweg toch nog een paar leuke foto’s nemen.  Zonder zon, weliswaar, want die had zich vandaag nog niet laten zien.  “Overwegend zonnig” (zoals mijn appjes gisteren beweerden dat het vandaag zou worden) was dus ver van de waarheid.

Zoveel te dichter ik Étretat naderde, zoveel te meer mensen er verschenen.  Op het laatste stuk van het pad leek het wel of ik me op de Meir bevond, zo druk.  Neen, er liepen niet even veel mensen rond als op de Meir vaak het geval is maar omdat het pad zo smal was kon ik dus bijna nooit iemand voorbij steken.  En slenteren, daar heb ik een broertje dood aan.

Uiteindelijk was ik om 15u op mijn kamer, nadat ik eerst in de supermarkt, die vandaag wel open was, drinken was gaan kopen.  Tijd om naar het toilet te gaan (waar de verwarming effectief was uitgezet, oef), wat te eten en te drinken, de gsm op te laden en een stukje van m’n verslag te schrijven.  Zo had ik ’s avonds meer tijd en zou ik – hopelijk – vroeg in bed kunnen kruipen.

Ondertussen is het bijna half acht ’s avonds en ik ben nog een keertje naar de supermarkt geweest én ik ben een aantal kleding- en souvenirwinkels binnen geduikeld.  Af en toe stond ik op het punt iets te kopen maar ik heb me in kunnen houden.  Zo meteen wordt dit blogbericht gepost en voorzien van foto’s,  en nadat ik tevens een fotoalbum op Facebook heb gezet neem ik een douche en kruip ik in bed.  Nu het hier op de kamer wat minder warm is hoop ik goed te kunnen slapen.