28 juli 2025
Zoals ik verwachtte duurde het even voordat ik gisterenavond de slaap kon vatten – maar ‘k heb gelukkig niet gans de nacht wakker gelegen. Om 7u liep m’n wekker af en na een heerlijke douche ontbeet ik – voor de laatste maal – in Tudor Lodge. Opdat ik wat proviand zou hebben voor de reis van vandaag deed ik boodschappen bij Tesco.
Om 9u30 vertrok ik naar het station, goed op tijd voor m’n trein van 9u57 – maar er zaten al heel wat mensen te wachten. De trein was dan wel mooi op tijd aan het perron, het vertrek was iets anders. Dit verliep in stukjes en beetjes, dan weer even een paar meter rijden, dan weer stilstaan. Achteraf kwamen we te weten dat er twee koeien op de sporen stonden en die hielden de boel natuurlijk op. De treinmanager / kaartjesknipper heeft wel wat omgeroepen, maar dit was vrij stilletjes en aangezien in de trein niemand zijn mond hield tijdens de boodschap heb ik er niks van begrepen.
In Talybont stapten opnieuw heel wat mensen op waardoor er nu ook mensen in het gangpad moesten staan. En dan was er ook nog de hond die in datzelfde gangpad lag. Lollig, allemaal. Maar ja, er is dus niet genoeg rollend materieel om ervoor te zorgen dat iedereen plaats heeft om te zitten. Zo’n overvolle trein zorgt er dan weer voor dat er al helemaal geen frisse lucht meer is in de reeds warme compartimenten. Het heeft twee uur geduurd voordat de treinmanager de weinige raampjes eindelijk openzette. Ja, je leest het goed : dat is iets dat de treinmanager moet doen, de reizigers kunnen dit niet zelf.
Barmouth : de trein liep leeg en vervolgens terug vol. Het was gelukkig, dankzij de open raampjes, al wel wat aangenamer in de compartimenten. In Machynlleth hielden we een minuutje of tien halt, omdat daar de trein die van Aberystwyth kwam aan de onze gekoppeld moest worden. Uiteindelijk was m’n trein slechts vijf minuten te laat in Wolverhampton (waar ik uitstapte).
Ik had voor alle veiligheid iets meer dan twee uur voorzien voor het overstappen op m’n aansluitende trein naar Southampton maar misschien kon ik met het ticket van 16u48 ook wel de trein van 14u48 nemen ? De perronverantwoordelijke zei me dat ik dat aan de desbetreffende treinmanager zou moeten vragen, wat ik dan ook deed van zodra ik de man zag. Van hem mocht het, maar onderweg zou er een ander team opstappen en hij kon niet garanderen dat de andere treinmanager dezelfde mening had en dat ik dus op dat moment niet zou moeten betalen. Ik heb het zodoende maar niet geavontuurd, aangezien volgens de website van de Britse spoorwegen een ticket Wolverhampton – Southampton op dit moment meer dan £ 100 kost – voor mijn ticket (ruim op voorhand gekocht) betaalde ik slechts £ 32,20.
Dan maar een (korte) wandeling gemaakt in Wolverhampton. Kort, want ik moest mijn koffer meesleuren. Er staan wel een paar mooie gebouwen nabij het station maar voor de rest vond ik de stad niet bijzonder interessant. Natuurlijk : ik heb slechts een klein stukje van Wolverhampton gezien.
Rond 16u40 reed mijn trein het station binnen. Ik had zitplaats 45 in compartiment D toegewezen gekregen. Toen ik die gevonden had bleek er al iemand te zitten (nou ja, die lag er – had zijn koffer tussen de stoelen gestoken en gebruikte zijn rugzak op mijn zitje als hoofdkussen). Toen ik hem vertelde dat hij op mijn zitje lag trok hij een gezicht en nam hij zijn boeltje om ergens anders te gaan zitten. Alleen : zijn vuilnis liet hij liggen. Die mocht ik dan opruimen, maar ik vond nergens een vuilnisbak. Bij ons zijn er overal in de treinen kleine vuilnisbakjes, hier dus niks te vinden. Op mijn vraag waar de vuilnisbakken zijn kreeg ik van niemand antwoord – iedereen bekeek me of ik Chinees sprak (ik sprak wel degelijk Engels …) maar antwoorden : ho maar ! En op mijn zoektocht kwam ik twee treinmanagers tegen die aan het discuteren waren met een man die zijn fatbike in het fietsrek gezet had, maar dat ding mocht blijkbaar niet mee op de trein – enkel gewone (kleinere) fietsen. Mijn neus werd er bijna afgebeten maar volgens één van de twee managers zouden er zich vuilnisbakken bevinden aan ieder uiteinde van een compartiment. Nou, dan ben ik wel blind want ik vind ze niet. Ik heb het vuilnis dan maar ergens neergezet. Ik ben duidelijk niet meer in Wales … Engelse vriendelijkheid, zeker ? Of grootsteedse vriendelijkheid … ???
Er zijn blijkbaar wreed weinig mensen die zich iets aantrekken van gereserveerde plaatsen (deze zijn nochtans duidelijk aangegeven) en gewoon ergens gaan zitten. Langs de andere kant zijn er blijkbaar ook weinig mensen die op de voor hen gereserveerde plekken gaan zitten. Tijdens gans mijn rit (ongeveer drie uur lang) is niemand op het zitje naast mij gaan zitten met het door hem/haar aangekochte ticket. Er is ook geen enkele treinmanager gepasseerd om de tickets te controleren …
In Reading veranderde de trein van personeel en van rijrichting. Ik had ondertussen besloten om niet mee te rijden tot in Southampton Central maar de trein te verlaten in Southampton Airport Parkway. Mijn aansluitende trein naar Eastleigh zou daar ook passeren, en het korte ritje Southampton Airport Parkway – Eastleigh zou me slechts £ 3,30 kosten (als ik een nieuw ticket zou moeten kopen).
Het kantoortje van het station was net gesloten maar de loketbediende vertelde me dat ik met mijn reeds aangekochte ticket voor een latere trein ook wel een vroegere trein zou mogen nemen, wat ik dan ook deed. Tot aan Eastleigh (de eerstvolgende halte) was maar drie minuten rijden en er is niemand m’n ticket komen checken.
Mijn hotel, Travelogde, ligt vlak naast het station dus ik moest niet ver meer stappen. Aan de balie kreeg ik mijn sleutel, hop, met de lift naar kamer 213. Eindelijk. De Travelodge in Eastleigh is duidelijk een “doorreishotel”. Simpele kamers (maar alles wat je nodig heb is aanwezig) met, in mijn geval, uitzicht op andere gebouwen / een bouwwerf. Ik at snel nog wat, zette mijn foto’s op de laptop en kroop in bed. De rest van het werk is voor morgen.
