Van dat slapen op de nachttrein is niet zo heel veel in huis gekomen.  Het was redelijk warm in de coupé en ik kon de slaap niet vatten.  Tja, ik ben dan ook gewend van thuis naar iets te kunnen kijken op teevee (een film, of iets dat ik van YouTube opgenomen heb).

Rond 3 uur ’s nachts stonden we meer dan een uur stil in Valence (ik denk dat daar de twee treinstellen ontkoppeld werden) en één van mijn coupégenoten heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt om te beginnen snurken.  Ook dat nog.  En kort van half zes stonden we opnieuw stil, ditmaal blijkbaar voor een rood licht.  Ik bracht toen net een bezoekje aan het toilet.

Omdat het toch niet meer zo lang zou duren voordat we in Nîmes zouden zijn  (hoewel we een beetje vertraging hadden opgelopen, volgens de treinbegeleider) besloot ik me al klaar te maken en in de gang te gaan staan.  M’n vijf coupégenoten moesten pas later uitstappen.

Al een geluk dat ik mijn oorspronkelijke ticket voor de aansluitende trein had moeten omboeken … ik had de trein waar ik m’n oorspronkelijke ticket voor had toch gemist, moet deze gereden hebben.  De nachttrein had namelijk twintig minuten vertraging.  Dat noem ik dus niet “een beetje” hé.  Soit, het kon dit keer geen kwaad want mijn “nieuwe”. aansluitende trein vertrok toch maar pas om 6u49.

Om 6u37 kon ik al opstappen, en aangezien dit het vertrekstation van deze trein was had ik keuze met hopen waar ik wilde gaan zitten.  Na een rit van 33 minuten arriveerde ik in Avignon Centre.

Het was nu wel stilaan tijd om naar het toilet te gaan, maar in het station bleken die toiletten pas om 8u open te gaan.  Tof, en exact op dat uur vertrekt mijn bus (lijn 707) naar Saint-Rémy.  De wandeling tot in PEM Gare Routière (het busstation) was kort en ook daar bevond zich een toilet … dat eveneens pas om 8u openging.  Moeten de mensen van Avignon nooit vóór 8u ’s morgens naar het toilet, dan ?

Ik kocht me een tienrittenkaart voor de busmaatschappij Zou! (ja, dit is dezelfde maatschappij als in Nice) voor 14,70 euro.  Ziezo, nu heb ik dus toch weer zo’n kaart die ik kan opladen.  Dat is ook nog een hele affaire geweest in Nice, veel te lang om hier te herhalen, maar het resultaat van heel die affaire was dat ik meer dan 20 ritten kwijt was en dat ik ondertussen twee kaarten had (kostprijs telkens 10 euro omdat het duplicaten waren) die ik beide niet meer kan gebruiken.  Een derde kaart kreeg ik in Nice niet.

Op perron 11 vond in mijn bus, die net binnen reed – maar de chauffeur wilde eerst vijf minuten pauze.  Okee.  Toen ik opstapte moest ik mijn valies ofwel in het rek bovenaan steken (ik ga me geen breuk heffen hoor) ofwel moest het ding in de koffer van de bus.  In de koffer, dus.  Grappig, in de bus Nice – Puget mochten er geen valiezen in de koffer van de bus, hier moet het.

Ik vroeg aan de chauffeur of ze me wilde laten weten wanneer ik af zou moeten stappen (Halte République) maar dit blijkt de eindhalte van de bus te zijn.  Ook makkelijk.  Na een ritje van 50 minuten (de bus rijdt een hele omweg, langs een paar kleine dorpjes op weg naar Saint-Rémy) was ik eindelijk waar ik moest zijn.  Hoera !

Na nog een korte wandeling vond ik mijn verblijfplaats : de B&B die Le Sommeil des Fees heet.  Ik had één van de voorgaande dagen al een mail gehad met instructies hoe ik op mijn kamer zou moeten geraken, maar omdat ik deze ochtend al vroeg ter plekke was zou de kamer uiteraard nog niet klaar zijn.  Ik mocht mijn valies ergens in een opbergruimte zetten, dan kon ik op wandel zonder dat ding mee te moeten zeulen.  Ook hiervoor had ik de nodige instructies plus foto’s gemaild gekregen. 

Het was wel even zoeken maar ik heb de ruimte gevonden én de sleutel die toegang gaf tot die ruimte.  ‘k Heb mijn valies en m’n laptop daar gelegd en vertrok opnieuw.  Man, het was warm buiten !!

Eerste werk was op zoek gaan naar een toilet.  Via Google Maps vond ik al snel wat ik zocht, oef, eindelijk, dat deed deugd zeg ! Tweede queeste was het vinden van een supermarkt.  Net buiten het centrum bevindt zich een Intermarché dus daar deed ik boodschappen (eten en drinken).  ’t Is een grote supermarkt, als je daar niet vindt wat je zoekt …

Ik kuierde wat rond in de buitenwijken, daarna naar het oude centrum van Saint-Rémy (waar het ondertussen behoorlijk druk geworden was …), volgde van daar de Van Gogh-wandelroute (ongeveer tot aan nummertje 13) en stapte nog een klein stukje verder tot aan Glanum, een archeologische site waar men een oude, Romeinse stad heeft opgegraven.  De inkom van Glanum is negen euro, wat ik heel goed mee vind vallen.  Je krijgt een papiertje met uitleg in je eigen taal en als je wil kan je ook een audiogids gebruiken (dit kost je dan drie euro extra, dacht ik).  Omdat ik daar dan toch was ben ik maar binnen gegaan, maar vanwege de hitte was ik er ook snel weer buiten.  Het is anders de moeite om te bezichtigen hoor, maar zelfs mijn telefoon raakte oververhit en vertikte het nog foto’s te nemen.

Ondertussen was het al 12u geworden en besloot ik terug te keren naar m’n B&B, want de eigenaars hadden me beloofd dat de dame die de boel hier proper houdt mijn kamertje (nummer 1) als eerste zou klaarmaken.  Zo zou ik er al snel in kunnen.

Rond half één tikte ik de code in om het etablissement binnen te geraken.  Op de eerste verdieping (via het gezellige binnenkoertje te bereiken) vond ik de onderhoudsdame, die me op de kamer liet en me de sleutels gaf.  De deur van de voorraadruimte stond ook open dus ik kon meteen mijn koffer meepakken.

Ik heb het kleinste kamertje (zelf gevraagd) gekregen.  Mijn raam geeft uit op het binnenplaatsje.  Er staat een comfortabel tweepersoonsbed in de kamer, er is een televisie, gratis wifi, een kast, een toilet en een douche.  O ja, en er is airco (heel welkom op dit moment want ik liep buiten weer serieus te zweten).   Eigenlijk is het hier prima, ware het niet voor één feit (dat ik graag meer dan een dag of twee op voorhand had geweten, want dan had ik hier niet geboekt) en dat is dat er op de kamer absoluut niet gegeten mag worden.  Je kan natuurlijk iets gaan kopen en dit op het binnenplaatsje opeten maar ik wil eigenlijk niet telkens ik iets in mijn mond wil steken naar buiten moeten gaan.  Ik snap wel dat je op je kamer geen pizza of zo moet op zitten eten, maar een kleine knabbel of een stuk fruit eten moet toch wel kunnen vind ik.  Niet, dus.  Da’s ook de eerste keer dat ik dit meemaak. 

En dus zit ik nu al een paar uur aan mijn blogs (van twee dagen) te werken (’t Is op dit moment 17u30).  Met honger … Sebiet ga ik nog even een stapje in de wereld zetten maar ik wil dit eerst af hebben.  En morgen bezoek ik Avignon.

Addendum : ik ben deze avond nog gaan wandelen.   Dat, en ik passeerde ook terug langs de supermarkt.  Op weg naar daar vielen twee torentjes mij (nog eens) op.  Bij nader inzien waren het er zelfs drie.  Op de torentjes zelf vond ik, behalve hun naam, geen uitleg.   Ze heten St. Jean, Saint Louis en St. Bernard en zijn alle drie van bouwjaar 1887.  Ik ga eens op proberen te zoeken wat voor torens het zijn.  Ik vermoed dat het iets met waterbevoorrading te maken zal hebben want ze liggen alle drie naast een waterweg(getje).  Na de boodschappen kuierde ik nog wat rond in het omwalde stuk van Saint-Rémy en zo ontdekte ik nog een paar leuke huisjes.   Ik heb de fotookes nog aan het album toegevoegd.